Μια ιστορία θα σας πω....

Μια ιστορία θα σας πω
και είναι η δική μου
και βγαίνει όλη αληθινή
απ' το βάθος της ψυχής μου.

Αγάπησα και εγώ βαθιά
αγάπησα με πάθος,
στο Internet τον γνώρισα
μια μέρα κατά λάθος.

Ένα e-mail μου 'στειλε
με το ταχυδρομείο
και η ζωή μου άλλαξε
σαν να 'πιασα λαχείο.

Στον messenger μιλούσαμε,
το πράσινο ανθρωπάκι
και αυτό γινόνταν τακτικά,
κάθε μεσημεράκι.

Τα πλήκτρα σαν αγγίζαμε
νιώθαμε μαγεμένα
και πλέχτηκε ειδύλλιο
με 'κείνον και με 'μένα.

Το κινητό του μου 'δωσε
και άκουσα την φωνή του
και η καρδιά έγινε,
σε μια στιγμή δική του.

Οι cosmoκάρτες έφευγαν
η μια πίσω από την άλλη
ως και εγώ απόρησα,
με αυτή μου την σπατάλη.

Μηνύματα ανταλλάσαμε
πρωί, μεσημέρι, βράδυ
ώσπου μας βρήκε το κακό
μίας Τετάρτης βράδυ.

Δυο μέρες είχα να τον δω,
δύο να του μιλήσω
που είσαι αγάπη μου γλυκιά
και χάνομαι, θα σβήσω...

Τρεις μήνες κράτησε αυτό,
καιρός ονειρεμένος
μα έλα που ο φίλος μου
ήταν και παντρεμένος.

Ο διάβολος δεν άντεξε
την τόση ευτυχία
και έβαλε το χεράκι του,
με μίσος και μανία.

Έβαλε εδώ όπως και αλλού
την μακριά ουρά του
και διάβασε η γυναίκα του
κάποια μηνύματα του.

Ήταν πρωί Παρασκευής
έντεκα και είκοσι τρία
και η καρδιά μου έγινε
κομμάτια χίλια τρία.

Η σχέση μας λοιπόν αυτή
ξεκόπηκε μαχαίρι
και έχασα σε ένα λεπτό
το απίθανο μου ταίρι.

Έχασα νου και λογική
έχασα την χαρά μου,
έλα μωράκι μου γλυκό
απόψε στα όνειρά μου...

Το κινητό μου τώρα πια
το βλέπω και δακρύζω,
το έκλεισα και δεν μπορώ
ούτε να το φορτίζω.

Ποτέ μου δεν τον γνώρισα,
ποτέ μου δεν τον είδα
μα έχω βαθιά μεσ' την καρδιά
μια κρυφή ελπίδα...

Δυο μήνες επεράσανε
και ακόμα υποφέρω,
που να 'ναι η αγαπούλα μου
κοντά μου να την φέρω...

Δεν σε έχω από κοντά
ούτε από φωτογραφία,
μα ξέρω πως σ' αγάπησα
με πάθος και λατρεία.